مقیاس رشد اجتماعی وایلند از دیدگاه دکتر ماکان آریا پارسا

از دید دکتر ماکان آریا پارسا مقیاس رشد اجتماعی وایلند یکی از اصطلاحاتی است که جدیدا در میان مردم باب شده و بر سر زبان ها افتاده است. نمی دانیم اطلاعاتتان در مورد این مقیاس چقدر است و تا چه اندازه از آن سر در می آورید. اما این را خوب می دانیم که آشنایی با این مبحث برای شما خالی از لطف نخواهد بود. از همین رو بر آن شده ایم که سیر تا پیاز شاخص بلوغ اجتماعی وایلند را کف دستتان بگذاریم و با آموزش نحوه تفسیر آزمون وایلند، شرکت در این آزمون را برایتان ساده کنیم. برای یادگیری یک مطلب کاربردی آماده اید؟!

آشنایی با مفهوم رشد اجتماعی

شاید بهتر باشد پیش از آن که به بررسی مقیاس رشد اجتماعی وایلند بپردازیم، با مفهوم رشد و رشد اجتماعی بیشتر آشنا شویم.

اگر بخواهیم خیلی ساده و صریح بگوییم، رشد به مجموعه ای از تغییرات منظم اطلاق می شود که در ساختار موجودات زنده رخ می دهد. این تغییرات که هم جنبه روانی و هم جنبه جسمی دارند؛ با پیشرفت و توسعه فرد همراه هستند. تغییرات مذکور دست به دست هم داده، زمینه تعادل جسمانی و روانی شخص را فراهم ساخته و راه رسیدن وی به کمال را هموار می کنند. این از مفهوم رشد، حالا برویم سراغ تعریف رشد اجتماعی!

بر باور دکتر ماکان آریا پارسا رشد اجتماعی یک فرآیند یا مسیر است. فرآیند یا مسیری که عبور از آن برای همه انسان ها غیر قابل اجتناب می باشد. همه انسان ها بدون استثنا این مسیر را طی نموده و یاد می گیرند که چگونه با سایرین تعامل کنند. به عبارت ساده تر؛ رشد اجتماعی که از آن تحت عنوان توسعه اجتماعی و بلوغ اجتماعی نیز یاد می کنند، به سطحی از مهارت در جنبه های مختلف زندگی گفته می شود که به واسطه کسب آن ها می توانیم در محیط های مختلف نظیر محل کار، دانشگاه و… با سایر افراد ارتباطی سازگارانه برقرار نماییم. چگونه بفهمیم به رشد اجتماعی کافی دست پیدا کرده ایم یا خیر؟! به نظر شما چه کسی در این مسیر موفق تر است؟!

جالب است بدانید که برای اندازه گیری رشد اجتماعی افراد معیاری تعیین شده است. برای آن که بدانند فرد به رشد اجتماعی کافی دست پیدا کرده یا نه، میزان ارتباط موثر و درست او با دیگران را می سنجند. همان طور که می دانید، انسان به طور ذاتی موجودی اجتماعی بوده از طریق رشد اجتماعی به هویت اجتماعی دست پیدا می کند. خُب حالا بگویید ببینم؛ آیا شما بر اساس معیار تعریف شده به رشد اجتماعی کافی رسیده اید؟!

مراحل رشد اجتماعی؛ مرحله به مرحله تا تکامل!

به عقده اریک اریکسون؛ یکی از بزرگترین روانشناس ها، معروف ترین نظریه پردازها و کاربلدترین روانکاوهای دنیا رشد اجتماعی طی مراحلی صورت می پذیرد. در ادامه این مراحل را معرفی و به اختصار مورد بررسی قرار می دهیم.

– نوباوگی (اعتماد در مقابل بی اعتمادی)

نوزادان از بدو تولید تا زمانی که به سن یک سالگی می رسند، برای رفع نیازهای خود از نیاز به غذا گرفته تا نیاز به مراقبت و محبت و… به پدر و مادرشان اعتماد می کنند. به اعتقاد دکتر ماکان آریا پارسا در چنین شرایطی والدین موظفند در راستای رفع درست و به موقع نیازهای کودک بکوشند و بدین ترتیب حس اعتماد را در وجود او پدید آورند.

– ابتدای کودکی (استقلال در مقابل شرم و شک)

فرد پس از عبور از دوران نوباوگی، پا به دنیای کودکی گذاشته و به دوره استقلال وارد می شود. در این زمان کودکان یاد می گیرند به تنهایی غذا خورده، بازی کرده و برای کسب استقلال بکوشند. از دید دکتر ماکان آریا پارسا از والدین انتظار می رود که در این دوره از محدود کردن کودک خود پرهیز نموده و او را در رابطه با توانایی هایش دچار شک و شرم نکنند.

– بازی (ابتکار در مقابل حس گناه)

کودک در سنین 3 تا 5 سالگی وارد دوره بازی شده و توانایی های ذهنی و حرکتی اش را بهبود می بخشد. جالب است بدانید که کودکان در این دوران حس مسئولیت پذیری زیادی دارند. از همین رو توصیه می شود که والدین وارد میدان شده، به تقویت ابتکار عمل کودک کمک کنند و از بروز احساس خطاکاری و گناه در وی جلوگیری نمایند.

– مدرسه (سخت کوشی در مقابل حقارت)

کودکان در سن 6 تا 11 سالگی احساس ارزشمندی می کنند. در این سنین فرد یاد می گیرد که انتظارات خانه و مدرسه را برآورده نماید. او در این دوران به انجام فعالیت هایی تاثیرگذار پرداخته و روابطی دوستانه با دوستانش برقرار می کند. در صورتی که کودک در برقراری ارتباط با اطرافیان دچار مشکل شود، حس حقارت در وجودش پدیدار خواهد شد.

– نوجوانی (هویت در مقابل سردرگمی نقش)

والدین موظفند که در سنین 12 تا 19 سالگی حس قدرتمندی را در فرزندشان ایجاد نموده و بدین‌ ترتیب؛ از سردرگمی او درباره هویت و نقشش در زندگی پیشگیری کنند. این یکی از مهم ترین نکاتی است که توجه به آن در رشد اجتماعی نوجوانان بسیار حائز اهمیت است.

– جوانی (صمیمیت در مقابل انزوا و گوشه گیری)

دوره جوانی یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین دوره های رشد اجتماعی محسوب می شود. فرد در سنین 20 تا 30 سالگی می بایست یاد بگیرد که چگونه یک ارتباط نزدیک و معنادار با اطرافیانش برقرار کند. در صورتی که در این زمینه موفق عمل نکند، دچار انزوا و گوشه گیری خواهد شد!

– بزرگسالی (زایندگی در مقابل رکود و ایستایی)

به سنین بین 31 الی 60 سالگی بزرگسالی گفته می شود. در این مرحله افراد به رشد اجتماعی کافی دست پیدا کرده و جایگاهشان را در جامعه یافته اند. بنابراین مسئولیت کارهای بزرگ و کوچکشان را می پذیرند. به اعتقاد دکتر ماکان آریا پارسا زایندگی اصلی ترین ویژگی سازگار این دوران است. نقطه مقابل این خصیصه را رکود می نامند. در صورتی که فرد پس از گذراندن رشد اجتماعی در خود فرو رفته و یا به راحت طلبی روی بیاورد، گرفتار رکود می شود.

– پیری (انسجام در مقابل یأس)

از سن 60 سالگی به بعد را پیری می گویند. واپسین بحران های هویت که در این دوره پدیدار می شود، انسجام در مقابل یأس و ناامیدی است. اکثر افراد پس از رسیدن به دوران پیری احساس ناامیدی می کنند. نبرد با این حس آزار دهنده زمینه پیدایش انسجام را فراهم می سازد.

این مطلب ادامه دارد… .